Цаг хугацаа үхэл дундуур урсаж, тэдний огтлолцох тэр хоромд бид амьдарч амжина. Тэр л ганцхан агшинд би чам руу тэмүүлж, хязгааргүй тэнгисээр гэрлийг чиг болгон чам руу сэлнэ. Гэхдээ, хэзээ ч чамд хүрч чадахгүйн гачлантай. Яагаад гэвэл бидний хооронд ус биш цаг хугацаа урсаж байгаа учраас, үхлээр хязгаарлагдсан өөр өөр огтлолд оршин буй учраас...Би гэдэг маань чи, чи гэдэг нь би. Миний ахуй - бороон дундуур гарсан салхины хуурай үлдсэн ДОТООД тал. Чиний ахуй - Мөчир доор чинь мянгантаа цагираглах могойноос сүүдрээ харамласан МОД.
Review By Хатантөмөр Б.
No comments:
Post a Comment