Будда хэлжээ. Амьдрал нь бүхэлдээ зовлон бөгөөд түүнээс хагацах арга зам нь жир амьдралаас хагацаж, гэгээрэл буюу Брахманд хүрэх. Брахман нь бүх зүйлд оршиж, бүх зүйлийг өөртөө агуулагч, хувиралгүй, мөнх шинж чанартай. Тиймээс гэгээрлийг төв рүү очих үзэгдэл, эсвэл хөдөлгөөнөөс зогсонги руу тэмүүлэх явдал хэмээн үзэж болох юм.
Сааруулагч хүчин зүйлс ( хүсэл тачаал, шунал ) нь бүгд тэмүүлэгч хөдөлгөөнтэй зүйлс. Харин " жинхэнэ бодит байдал " нь хөдөлгөөнгүй.
Тэгвэл амьдрал "жинхэнэ бодит байдал" дээр тогтох боломжтой эсэх?
Хөдөлгөөнгүй рүү тэмүүлэх шалтгаан?
Хүний сэтгэлзүйн үндсэн шинж чанар үүнд зохицох боломж?
No comments:
Post a Comment